Hij zat aan de vergadertafel, met zijn baas tegenover hem. Die baas, als je haar in de gangen tegenkwam een mooie charmante verschijning, zat op het puntje van haar stoel en was woedend. In haar strakke mantelpakje oogde ze heel netjes maar de woorden die ze gebruikte waren ronduit grof en met haar lichaamstaal deed ze haar nette buitenkant volledig teniet.
Hij had toch beter moeten weten en had ie nou maar geluisterd naar haar adviezen, dan was het niet zo fout gelopen. En zo ging ze nog even door. Kortom hij had precies moeten doen wat zij wilde dat er gebeurde en dat had hij niet gedaan. Collega’s hadden hem al gezegd dat zijn gekozen eigen (overigens zeer slimme) weg niet door de baas geaccepteerd zou worden. Dat het beter was gewoon in ganzenpas haar te volgen, want zíj had toch altijd gelijk. En ook al had ze het niet, ze claimde het uiteindelijk toch.
En daar zat ie nu, tegenover een vuurspuwende baas. Een baas die heel erg gelijk had, vanuit haar oogpunt. En geen oor had voor zijn standpunten en cijfers, waaruit bleek dat het echt niet allemaal kommer en kwel was wat hij had gedaan. Dat met iets meer liefde en tijd het resultaat zelfs nog veel beter uit zou kunnen pakken, als daar de ruimte voor geboden zou worden.
Ergens in het gesprek daar aan die vergadertafel was hij afgehaakt en zag hij alleen nog dat zij haar gelijk wilde halen en naar hem vuurspuwen. Hij besloot er geen energie meer in te steken. Hij besloot zijn (zeer reële) prognoses niet meer met haar te delen en zijn verlies te nemen. Zijn collega’s hadden gelijk, in ganzenpas achter haar aan was wel zo gemakkelijk. Tegelijkertijd besloot hij dat het ook tijd werd om eens verder te kijken, naar een baan waar zijn initiatieven en ideeën wél op prijs gesteld werden.
En zo liet de vuurspuwende baas, die altijd gelijk had, een hele goeie medewerker lopen. Waardoor zij nog harder moest werken om haar resultaten te halen. En de medewerker? Die bleef nog een flinke tijd voorzichtig. Voor hij met goede ideeën bij zijn volgende baas naar voren kwam moest hij eerst 5 keer over zijn eigen schaduw stappen.
Dit is zo maar een verhaal over twee collega’s, over een baas en een medewerker. Wellicht herken je in meer of mindere mate de situatie. In verhalen mag het altijd iets groter en meer zijn, dat is het mooie van verhalen. Dit verhaal heeft alleen maar verliezers. Hoe anders zou het zijn geweest als de baas over haar schaduw zou zijn gestapt en naar zichzelf kon kijken, hoe zij dit aanpakte en de medewerker wel een kans zou hebben gehad?
De vuurspuwende baas wist niet beter dan dat dit een goede manier van leidinggeven was. Haar hele leven al was ze omringd geweest met mensen die haar dit als voorbeeld gaven. Dat dit ook een pijn veroorzaakt in haar, waardoor ze doet wat ze doet, zien wij als buitenstaander niet. Omdat zij het zelf (nog) niet ziet of niet aan anderen wil laten zien. Vaak voelen we het wel, dat er iets in het plaatje niet klopt, maar kunnen we onze vinger er niet op leggen.
Ik geloof dat goed samenwerken met anderen begint met jezelf kennen. Met weten wat je in jezelf aan kwaliteiten en valkuilen hebt, en waarvoor je hulp van anderen kunt en wilt gebruiken. Dat je weet waarom je doet wat je doet. En durft te zeggen; ‘dit vind ik best spannend, wil je me helpen dit samen op te lossen?’ Daarvoor is moed nodig en dat gun ik iedereen!
Wij van alles anderZ adviseren managers die een volgende stap moeten, mogen, kunnen zetten in hun carrière. Hier hoort een proces bij van vergroten van mentale kracht en persoonlijke effectiviteit. Jezelf in je kracht zetten (en je teamleden in hun kracht) hoort hierbij. Wij laten graag zien hoe je dat op verschillende manieren kunt bereiken.
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Wil je dit doorbreken? alles anderZ begeleid managers en teams in het daadwerkelijk realiseren en verankeren van veranderingen. Zowel in het brein, als het hart én het lichaam.
Recente reacties