Update 19 mei- Grappig hoe mijn artikel van januari over de scheidslijn tussen privé en werk heel snel door tijd én omstandigheden is ingehaald. Nu is het op grote schaal mogelijk (en zelfs wenselijk) dat mensen thuis aan het werk zijn. Waarbij managers er op moeten vertrouwen dat medewerkers dan ook aan het werk zijn. En er soms geen tijd is om het werk te doen. Vanwege kinderen die aandacht vragen zodat het werk op andere momenten of niet wordt gedaan.
Flexibili-tijd in Corona tijd, Dit was mijn post van januari>
Gisteren voerde ik een mooi gesprek met een manager over een interessant on- en offline programma wat we voor hun werknemers gaan doen. Om de medewerkers meer in hun kracht te krijgen. Waar het zal gaan over verantwoordelijkheid nemen, uit durven spreken waar je last van hebt, goeie vragen stellen en oprecht naar elkaar luisteren. Op een gegeven moment hadden we het over de scheidslijn tussen privé en werk. En dat dat volgens hem twee verschillende gebieden zijn die ieder op eigen wijze dient te bedienen. Hmmm interessant standpunt waar je een heleboel kanten mee op kan :)…
Bijvoorbeeld als ik naar mezelf kijk; mijn eigen kantoor bevind zich op de 1e etage van ons woonhuis. Als ik niet bij een klant zit, ben ik hier te vinden aan mijn fijne werktafel. Om te bellen met klanten, offertes te schrijven, programma’s te ontwikkelen en nog veel meer. Mijn kids, inmiddels al richting het huis uit, denderen dagelijks langs om richting hun eigen kamer te verdwijnen. Het komt regelmatig voor dat ik hun om advies vraag als ik ergens op aan het kauwen ben. Ook ongevraagd geven ze repliek als ik trainingen aan het ontwikkelen ben en er materiaal op tafel of de grond ligt. Dit zijn welkome momenten voor mij als ik zo bezig ben. De adviezen zijn dikwijls van steekhoudende kwaliteit en het is nog gezellig ook.
Brullend het snot aan het raam afvegen
Dit is ook anders geweest hoor… Toen de kinderen nog veel kleiner waren stond ik wel eens in de tuin een serieus telefoongesprek met een klant te voeren, terwijl mijn lieftallige, toen nog 3 jarige peuterdochter, brullend aan de andere kant van de schuifpui haar snot aan het raam aan het vegen was. Op dat moment probeerde ik zoveel mogelijk niet naar binnen te kijken en was ik vooral aan het ontkennen dat ik een kind had. In die tijd, 2003, was dat als vrouw ook niet gepast, een kind op de achtergrond. In ieder geval liep en loopt bij mij werk en privé altijd zwaar door elkaar en heb ik daar een draai in gevonden.
Leuke exemplaren
Zo ging het met de eerder genoemde manager dus over de scheidslijn en onze kinderen. Die van mij, zoals al geschetst zijn echt prettig aan het opdrogen. Die van hem bleken dat ook wel te zijn, kreeg ik zo mee. We waren het er over eens dat je ze niet te strak op de huid moest zitten en ze vooral de wereld zelf moet laten ontdekken en dat duidelijkheid en grenzen hierbij heel handig zijn. ‘Tsja, en wat je er in stopt krijg je er uit en levert leuke exemplaren op’, zei ik, omdat ik daar in geloof.
Het bleef even stil aan de andere kant van de tafel waarna er een grote glimlach op zijn gezicht verscheen. ‘Tsja…. dat is eigenlijk met werknemers net zo…’ zei hij, en we barstten samen in lachen uit. ‘Tot zover die scheidslijn tussen privé en werk :)’
Ben je op zoek naar gereedschap om je medewerkers aangehaakt te houden? Wil je handvatten voor #verloop en #behoud van je #personeel? Op zoek naar de juiste technieken om goeie vragen te stellen of de #onderstroom boven wat er te krijgen? We komen graag een kop koffie drinken om te praten over wat we kunnen doen!
Recente reacties